Samenvatting

Om productiemiddelen te kunnen kopen, moet een onderneming over de nodige geldmiddelen beschikken. Het financieringsvraagstuk heeft voor de onderneming twee kanten:

1. de vermogensbehoefte;

2. de financiering van de vermogensbehoefte.

Voor de indeling van de vermogensbehoeften kun je onderscheid maken tussen:

·     permanent vermogen → eigen vermogen;

·     langdurig tijdelijk vermogen → langlopend vreemd vermogen;

·     kortstondig tijdelijk vermogen → kortlopend vreemd vermogen.

Het eigen vermogen (= permanente vermogen) van een onderneming is afhankelijk van de gekozen ondernemingsvorm.

Vormen van lang vreemd vermogen zijn:

• hypothecaire lening;

• onderhandse lening;

• obligatielening;

• voorzieningen.

Een hypothecaire lening is een geldlening met een onroerend goed als onderpand. Een onderhandse lening is een lening tussen een of meer geldgevers en een geldnemer. De hypothecaire lening is een bijzondere vorm van een onderhandse lening.

Een obligatie is een schuldbewijs. De obligatiehouder heeft geld uitgeleend aan een organisatie en ontvangt hiervoor interest. De obligatie wordt afgelost.

De belangrijkste verschillen tussen aandelen en obligaties:

·     Een aandeel is een deel van het eigen vermogen, een obligatie maakt deel uit van het vreemd vermogen.

·     Een obligatie wordt afgelost, een aandeel niet.

·     Een obligatiehouder ontvangt sowieso interest, terwijl een aandeelhouder alleen dividend ontvangt als de onderneming winst heeft gemaakt.

·     Een aandeelhouder heeft stemrecht, een obligatiehouder niet.

Voorzieningen vorm je in verband met toekomstige verplichtingen. Het gaat hierbij om verplichtingen waarvan de onderneming niet precies weet wanneer ze zullen ontstaan en welk bedrag hiermee gemoeid is. Voorzieningen behoren tot het lang vreemd vermogen.

Vormen van kort vreemd vermogen:

• het leverancierskrediet;

• het afnemerskrediet;

• het rekening-courantkrediet;

• uitgestelde betalingen van belasting, rente, dividend en dergelijke.